مقایسه عملکرد ارتز mtk-rgo با ارتزهای رایج برای ایستادن افراد آسیب نخاعی

مقدمه: افراد مبتلا به آسیب های نخاعی بیشتر از ویلچر برای جابجایی از مکانی به مکان دیگر استفاده می کنند، اما این افراد برای بهبود وضعیت سلامتی خود باید با استفاده از ارتز بایستند و راه بروند. اگر چه ارتزهای متعددی برای افراد دارای آسیب نخاعی طراحی شده است، این افراد با مشکلات مختلفی به هنگام استفاده از این ارتزها روبرو هستند. یک نوع جدید از ارتزهای رسیپروکال (reciprocal gait orthosis) در بخش مهندسی پزشکی دانشگاه استرتکلاید (strathclyde university) در جهت حل مشکلات ارتزهای موجود طراحی شده است. از آن جا که تاکنون تحقیقی برای بررسی عملکرد این ارتز بر روی افراد آسیب نخاعی انجام نشده است، تحقیق حاضر به ارزیابی عملکرد ارتز جدید برای ایستادن افراد آسیب نخاعی پرداخته است. مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی بود، 5 فرد مبتلا به آسیب نخاعی که سطوح آسیب دیدگی آن ها بین 4 t تا 12 t بود، مورد بررسی قرارگرفتند. علاوه بر این یک گروه کنترل از افراد سالم که از لحاظ سن و قد با گروه آسیب نخاعی مشابه بودند، نیز در تحقیق شرکت کردند. پایداری افراد در هنگام ایستادن و همچنین هنگامی که با استفاده از دست فعالیت هایی را انجام می دادند، در دو حالت یکی با ارتز جدید و دیگری با ارتزهای kafo (knee ankle foot orthosis) ارزیابی شده است. تفاوت میان عملکرد افراد آسیب نخاعی هنگامی که از دو نوع ارتز استفاده کردند و همچنین تفاوت میان عملکرد افراد سالم و افرادآسیب نخاعی به ترتیب با استفاده از paired t-test و two-sample t-test مقایسه گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از 16 spss و سطح معنی داری 05/0 > p بهره گیری شد. یافته ها: پایداری افراد آسیب نخاعی به هنگام ایستادن با ارتز جدید از ارتزهای kafo بهتر ارزیابی گردید (05/0 > p). علاوه بر این نیروی وارده بر عصا در استفاده از دو نوع ارتز، مقادیر متفاوتی را نشان داد (013/0 = p). عملکرد افراد آسیب نخاعی به هنگام انجام فعالیت های دست با ارتز جدید بهتر بود (05/0 = p). نتیجه گیری: توانایی برای تغییر راستای اجزای ارتز جدید نسبت به یکدیگر، سختی بالای این ارتز و تناسب بهتر ارتز با فرد دلایل اصلی عملکرد بهتر ارتزهای موجود می باشد.